....   اطلسی ها را 
 

    ...        بنفشه ها را



    ...            قناری ها را



    ...               به من سپرده ای



    ...                   مرا به که میسپاری؟ 

خارپشتی شده‌ام …


که ؛ تیغ‌‌ هایش …


دنیای امنی برایش ساخته …


اما ؛ حسرت نوازشی عاشقانه …


تا ابد ؛ بر دلش مانده است..!!! 

ﮐـُﺠـﺎﯾـےْ . . .

ﮐـِــﮧ ﺑﺒـْﯿـﻨـےْ


ﺣـﺲّ ﺗـَﻨـﻔـﺮْمـــ ﻧـِﺴـﺒَتـــ ﺑـِـﮧ ﺗـُﻮ ﺭﺍ


ﻣـﯿْـﺎלּ ﻣـّﺮבﻡْ ﺟـﺎﺭ ﻣـﯿْـﺰﻧـَﻢ.....


ﻭ ﺧـَﺮﻭﺍْﺭ ﺧـّﺮﻭﺍﺭ لـاﯾْــﮏ ﻣـْﯿـﺨـُﻮﺭבْ . . .!!!؟ 

خـوش بـﮧ حـالــَـتــ ••• فـاحــِشـﮧ •••

بـا تـَنـت بـازے مـے ڪـُنـنـב

نـــَــهـ ::::◄ בلــَتــــ

مَـטּ همینـم ڪـہ هَستم

میـפֿـواے بـפֿـواه

نمیـפֿـواے بقیـہ هـستَـטּ .. ;)






 

دستهایش بامن  !  چشماهیش

 درخیابان  !    دلش!   "    این یکی رونمیخواهم

بدانم...! 

میدونم امانت دار خوبی نیستی ، آخرین

باری که قلبمو پس دادی شکسته بود...! 

انگار داروخانه هم میداند زخم خورده ایم،که

همیشه باقیمانده ی پولمان راچسب زخم میدهد! 

بد بیاری ... 

برای وقتــ یه کــه ...  

بد بــــی یاری ...!!! 

گفتــمــ بــیــ منـــ چیـــ میکشیـــ ؟  

گفتـــ : نفســـ !! 

معشــوقه ای پــیدا کرده ام به نام روزگار   !  این

 روزهــا در آغوش خویــش سخــت به بازی

 رفته اســت ...

هیچگاه نفهمیدم چه رازیست بین دل

ودستم!

ازدستم رفت به هرچه دل بستم. 

موقع رفتنش،

درب قفس رانبست؛

دودل مانده ام بخاطرش بپرم یا بمانم... 

چه شباهت عجیبی بین ماست...

من"دل شکسته ام"

وتو"دل"شکسته ای...  

قدش به عشق نمیرسید...

غرورم رازیرپاش گذاشتم...!!بازهم

نرسید...! 

شیشه ای میشکند.یک نفرمیپرسدکه

چراشیشه شکست؟یک نفرمیگویدشاید این

رفع بلاست،دیگری میگوید شیشه

رابادشکست،دل من سخت شکست

هیچکس هیچ نگفت غصه ام

رانشنیدازخودم میپرسم ارزش قلب من

ازشیشه پنره هم کمتربود؟...! 

تنهاچیز باکیفیت توی زندگیمون

"درد"بود.هرقدرکشیدیم،پاره نشد! 

قیمتی نبودم ولی بازهم مرافروخت،

به اندک محبتی که درآغوش دیگری دید... 

نـــــــــه تــــــــــــــو  رفــــــــــــــتی  ...

نـــــــــــه مـــــــــــــــن...

تمـــــــــــــــام ایــــــــــــن  تــــــــــــنهایــــــــــــی هـــــــــــــــا ...

بـــــــــــخاطــــــــر  آ مــــــــــــــــدن یـــــــــــــک غــــــــــــر یــــــــبـــهه بــــــــــــود  ... 

باران

بهانه ای بود
كه زیر چتر من
تا انتهای كوچه بیایی
كاش
نه كوچه انتهایی داشت
و نه باران بند می آمد...



 

مـــن یڪ בخترم...



بــבاטּ حـــوای ڪωــﮯ نـــمﮯ شوم

ڪــﮧ به هـــوای בیگری بروב...

تنهاییـــم را با ڪωـﮯ قـــωـمـــت نمـﮯ کنم،

که روز تـــنهایم بـــگذارב

روح خــבاωـت ڪــﮧ בر مـــن בمیــבه شــבه اωــــت

و احــωــاس نـــام گرفتـــﮧ اســـت

...ارزاטּ نمـﮯ فروشـــمش...

בωـت هـــایم بالـــین ڪودڪ فرבآیم خـــواهـב شــב بــــﮯ حرمتش نـــمـﮯ ڪنم

و بــﮧ هـــر ڪس نمـﮯ ωـپارمـــشツ

بی تو ایستاده ام ..

روی باهای خودم ایستاده ام ...

و دارم تو را نگاه میکنم ...

که حتی روی حرف خودت هم ...

نمیتوانی بایستی ...